We doen hét niet meer

Als ik de vraag stel of het fertiliteitstraject ook invloed heeft op hun seksleven, zie ik bij zowel Bart als Julia de opluchting in hun ogen. Bij Bart ontsnapt zelfs een zucht. Ze vraagt ernaar dus wij kunnen er nu openlijk over praten.
‘Marijke, op zo’n manier wil je toch niet met seks bezig zijn’; roept Bart bijna wanhopig. ‘We krijgen vanuit het ziekenhuis te horen op welke dag en ook nog hoe laat we moeten vrijen. Hoeveel druk kan je op iets zetten.’

Op zo’n manier wil je toch niet met seks bezig zijn

Seks op commando

Als ik doorvraag vertelt Bart, dat het bij hem soms ook niet lukt en hij daardoor nog meer gefrustreerd raakt. Julia vult aan dat ze naast de ‘commando’ seks niet meer vrijen. Het voelt voor haar als ‘nutteloos’.
Als ik hen vertel dat de helft van de koppels die bij mij komen aangeven dat ze als gevolg van het fertiliteitstraject problemen hebben op het gebied van hun seksleven, merk je dat ze het makkelijker vinden om erover te praten.

Extra lading

Als je graag kinderen wilt en je gaat er vanuit dat het op de natuurlijke manier lukt, dan kan het je seksleven een extra lading geven. Mooi als een passievolle vrijpartij tot een zwangerschap zal leiden. Maar als het na een tijdje passie niet lukt om zwanger te worden, dan kan het er al gaan insluipen dat die passie meer ingeruild wordt door berekeningen, ovulatietesten en ‘vruchtbare’ standjes.

Seksleven wordt project

Als die wens op den duur meer gaat voelen als een onvervulde wens, dan kan je seksleven steeds meer op een ‘project’ gaan lijken. Als je de stap neemt om naar het ziekenhuis te gaan, in de hoop je wens in vervulling te laten gaan, dan praat je met artsen over zaken die tot dan toe alleen in de privé sfeer met je partner besproken werden. Je intieme delen, je intieme relatie met je partner, alles wordt door een derde partij bekeken. Dit kan als erg ongemakkelijk ervaren worden. En ook bepalend zijn voor je seksleven.

Geen verplichte seks meer

Als je fertiliteitstraject nog een stapje verder gaat zoals bijvoorbeeld bij een IVF- en ICSI-behandeling, dan kan het eerst als een opluchting voelen dat je als koppel geen ‘verplichte’ seks meer hoeft te hebben. Want in het lab worden de eicellen en zaadcellen bij elkaar gebracht, dus dit onderdeel geef je uit handen. Maar onderschat niet de impact van vaginale echo’s, hormonen en puncties. Vrouwen vertellen mij; er gebeurt al zoveel aan en in mijn lijf, dat de zin om te vrijen vaak verminderd. ‘Niet nog meer polonaise aan mijn lijf’, hoor ik dan verzuchten.

In gesprek

Ik ga met Bart en Julia in gesprek over hoe hun seksleven was voordat de onvervulde kinderwens zo’n belangrijke plek in hun leven ging innemen. Ze vertellen elkaar wat ze zo missen. Tijdens het gesprek komen verschillende opties aan bod. Hoe staan we erin om een pauze van de behandelingen in te lassen, om te kijken of we elkaar op seksueel gebied weer kunnen vinden zonder die druk? Of kunnen we energie steken in de momenten buiten de ‘verplichte’ intimiteit? Als de druk er niet opzit, en we weer op een ontspannen manier van seks kunnen genieten.

Openheid voelen

Ik geef hen tips en opdrachten om weer op een positieve manier naar hen eigen en elkaars lichaam te kijken. En druk hen op het hart om dingen met elkaar te ondernemen, want samen dingen ervaren zorgt voor verbinding. En dat is de basis voor een goed seksleven. Als ik ze vraag of ze hier thuis al samen over gepraat hadden, kijken ze elkaar schuldbewust aan. Nee, eigenlijk niet. Het is toch een lastig onderwerp. Ik hoop dat ons gesprek ervoor zorgt dat ze nu ook thuis de openheid voelen om dit te bespreken.